Will Markany is het pseudoniem voor Alain De Moerloose, geboren op 10 januari 1956.  In zijn kindertijd woont hij achtereenvolgens in Blankenberge, Nieuwpoort, en Bredene.  De eerste vijf jaar van de basisschool volgt hij in de Rijksmiddelbare school van Bredene.  De school was toen gevestigd langsheen de Driftweg.  De weg naar de school is inmiddels vervangen door een voetgangersbrug over de Kustbaan.  De school zelf is afgebroken.  Het zesde leerjaar van de basisschool volgt hij in de Rijks Middelbare School in Gistel.  Het middelbaar volgt hij aan het Onze-Lieve-Vrouwecollege.  Het lager middelbaar in Gistel, het hoger middelbaar in Oostende.  Hij volgt ook gedurende tien jaar avondcursussen in het VTI, aan het station in Oostende (enkele computercursussen zoals Word en Excel, en basis Spaans).

In de beginjaren tachtig leert hij zijn huidige echtgenote, Marleen Chenot, ook kunstenares, kennen via de vrije Radio Melinda waar beiden D.J. zijn.  Na hun huwelijk vestigen zij zich in Gistel.  Alain reist elke dag naar Brussel voor het werk, Marleen werkt ondertussen in Oostende.  Hun kinderen maken hun basis- en middelbare school af in Oostende.  Omwille van plaatsgebrek verhuist het gezin in 1996 naar Eernegem, maar de link met Oostende blijft bestaan.  In 2007 trekt het gezin naar een buitenwijk van Brugge, en verwatert stilaan het regelmatige bezoek aan Oostende.  Van 2007 tot 2010 nemen zij actief deel aan de activiteiten van VZW Artistiek in Oostende, maar sinds 2010 verloopt dit moeilijker en neemt het contact met de kunstkring langzamerhand af.

In het dagdagelijkse leven is Alain politiefunctionaris tot 1 juli 2016, maar eens hij op het werk de deur uit is, is hij de gewone mens die graag leute en plezier maakt.  Inmiddels geniet hij van zijn pensioen waarin hij vaststelt dat mensen op rust blijkbaar heel wat minder tijd hebben.

Vooraleer Alain zich interesseert aan tekenen en schilderen, is hij voornamelijk actief in de hengelsportwereld.  In de jaren zeventig en tachtig is hij een verwoed wedstrijdhengelaar.  In de loop der jaren is het aantal wedstrijden waaraan hij deelneemt wel sterk verminderd.  Van 1988 tot 2001 schijft hij tal van teksten voor de Vlaamse Hengelbladen: De Belgische Visser en Het Hengelblad.  Binnen de hengelsportwereld apprecieert men zijn artikels omdat hij geen geleerde woorden gebruikt en de taal van de gewone man spreekt.  Vele geschreven teksten worden vaak voorafgegaan door grondige studies en zijn gefundeerd.  Het schrijven vergt hierdoor enorm veel tijd.  Omwille van beroepsreden wordt de tijd evenwel steeds krapper en dient hij op zoek te gaan naar nieuwe uitdagingen, uitdagingen die in zijn tijdsplanning passen en voor verpozing kunnen zorgen.  We zitten inmiddels halfweg het eerste decennium van de 21e eeuw.

Het verhaal van Will Markany start rond 2005.  Een periode waarin Alain regelmatig met zijn echtgenote naar kunsttentoonstellingen meegaat.  Zo leert hij een nieuwe vriendenkring kennen, voornamelijk kunstenaars.  En op een mooie avond...      start hierbij de aanzet om met schilderen te beginnen op een grappige manier.

Op een tentoonstelling rond milieu in Bredene ziet Alain danig veel abstracte werken waarbij niet-kunstenaars vaak de opmerking maken: "Is dat kunst? Het kleinste kind kan dat! Als je het maar kunt uitleggen."  En zo geschiedt het die avond ook bij Alain.  Na de tentoonstelling zegt hij tegen zijn vrouwtje: "Er hangen daar sommige werken... als dat kunst is?, dan kan ik, die niet kan tekenen of schilderen, dat ook.  Ik heb zelfs al een paar ideeën.  Maar mijn carrière zal wel heel kort zijn."  Op de vraag wat die ideeën dan wel zijn, antwoordt hij heel simpel:
"Ik schilder één streep op een doek en dat noemt dan The Beginning of Het Begin.  Ik schilder twee strepen op een volgend doek en dat noem ik dan The Continuing of de Verderzetting.  En op een derde doek schilder ik dan een kruis en dat noemen we dan The End of het Einde.  Simpel hé, en ik kan het nog uitleggen ook."  Alain voegt niet meteen de daad bij het woord, maar langzamerhand ontkiemt de microbe om iets te schilderen.  Naarmate hij beter de werking en de leden van sommige kunstscholen leert kennen, en ook meer en meer in contact komt met de kunstkring waar zijn echtgenote lid van is, durft hij uiteindelijk in 2007 de eerste stappen zetten.  Hij begint zijn eerste vorming bij Viviane Devriese van VZW Artistiek.

Alain ervaart dat tekenen en schilderen heel wat biedt.  Het is vooreerst de vlucht uit de dagelijkse realiteit en de stress waarin wij leven.  Als je met schilderen of tekenen bezig bent, dan heb je weinig of geen tijd om aan andere dingen te denken.  Je werkje, waar je mee bezig bent, eist al je aandacht op en al de rest wordt gewoon naar de achtergrond gedrukt.  Je leert creatiever te zijn, je leert andere mensen kennen, je leert kunst anders te bekijken en te begrijpen.  Je komt eigenlijk voor een stuk in een andere wereld terecht zonder een abnormaal mens te zijn.

We nemen de draad van het verhaal van Will Markany weer op, en dat vanaf het moment dat Alain de belangrijke stap heeft gezet: beginnen met kunst.  De gekste ideeën komen naar boven.  Spreekwoorden uitbeelden, kruiswoordraadsels schilderen, .... allemaal simpele dingen, maar met een uitleg.  De eerste werkjes leunen nauw aan bij de opmerkingen gemaakt naar aanleiding van die bepaalde tentoonstelling in Bredene.  Een plus-, een min-, een vermenigvuldigings- en een deelteken.  Iedereen kan dat schilderen.  Maar door de samenvoeging van die vier paneeltjes, kun je de titel "basisrekenen vinden.  De kunst ligt hier dus dichter bij het vinden van de titel dan het schilderen.  Zo ontstaat er een tweede werkje met vendiagrammen en de begrippen: doorsnede, unie en verschil.  Dat werkje heeft de naam "Moderne Wiskunde" gekregen.

Ondertussen rijpt bij Alain ook het idee om een naam als kunstenaar te kiezen.  Hoe vindt je nu in godsnaam een naam die bij je past.  Hier is evenwel hulp voor nodig geweest.  Op een avond als het gezin aan tafel zit, is het vaak gelachen geblazen.  Ook die avond toen er over kunst gesproken wordt.  En samen gaat het ganse gezin op zoek naar een kunstenaarsnaam, het liefst van al een beetje herkenbaar.  Alain wil schilderen en tekenen, maar heeft de stellige zekerheid dat hij nooit werken zal kunnen maken zoals zijn echtgenote die maakt. En zo valt op een bepaald moment toevallig de zin, "Ik wil wel, maar ik kan dat niet" uit de lucht.  En zoonlief lost het probleem op: Will Markany.  Als je het pseudoniem in het Nederlands leest en een beetje splitst, dan lees je...  inderdaad u hebt het begrepen.

Ondertussen ervaart Alain dat hij al beter kan tekenen en schilderen.  Het oorspronkelijke idee met de strepen en het kruis wordt ook nog gemaakt, maar pas in 2010.  Het doekje met de Belgische vlag krijgt op dat moment als uitleg meerdere mogelijkheden.  In 2010 had je de start van onderhandeling voor een regering op federaal niveau.  Er was de start met één akkoordje (één streep), uiteindelijk werden er meerdere akkoordjes gesloten (twee strepen), maar uiteindelijk komen de partijen niet overeen (kruis er over) en moeten anderen de kastanjes uit het vuur halen.
Een andere uitleg is de verwijzing naar de vroegere Belgische pronostiek "Prior" voor voetbalwedstrijden in onze nationale competitie.  Je moest voorspellen of een ploeg ging winnen, verliezen of gelijkspelen.  Bij een thuisoverwinning moest je een "één" invullen (één streep), bij een uit-overwinning een "twee" (twee strepen) en als de match op een draw eindigde, moest je een "kruisje" plaatsen (het kruis).  Soms zijn er nog plaatselijke weekbladen die dergelijk pronostieksysteem hanteren.

Stilaan ontstaat de nood om nog meer opleiding te volgen, het liefst dichter bij huis.  Alain gaat in 2010 in de leer bij Patrick Feys en vanaf 2011 bij Erna Schreel.  Bij Patrick Feys leert hij enkele schildertechnieken in Acryl, maar vindt hij zijn gading niet in het abstracte werk.  Ook krijgt hij de opmerking dat hij beter eerst zou leren tekenen.  Bij Erna Schreel volgt hij vanaf 2011 schetsen en tekenen, en geniet hij meer vrijheid en ondersteuning om zijn eigen weg te zoeken.  In haar lessen leert hij in 2015 het werk van M.C. Esscher kennen en plots ontwikkelt hij een eigen stijl.  Volgens sommigen zou deze stijl aanleunen bij Zen-Triangle, een stroming uit de Verenigde Staten van Amerika.

Ondertussen blijft Alain verder les volgen bij Erna Schreel, maar blijft hij ook andere paden bewandelen.  Zo verdiept hij zich bij Paul van Cleven in de kunst van het aquarelleren.  In 2013 leert hij Elie Degrande kennen en sluit hij aan bij de kunstkring Horart in Veldegem.  De kunstkring verandert een jaar later van naam en noemt nu Adev@.  In deze kring neemt hij regelmatig deel aan activiteiten zoals de jaarlijkse workshop modeltekenen en sinds 2021 boetseren.  In 2024 stopt hij met het boetseren.  Inmiddels heeft hij bij Paul Van Cleven ook een tweetal jaar geproefd van aquarelleren.   Sporadisch neemt hij nog wel eens deel aan een workshop aquarel.  Tekenen bij Erna Schreel blijft hij evenwel volhouden, zij het af en toe met een tussenpauze door omstandigheden.

Net zoals de kunstenaar zelf zijn we nog benieuwd wat er in de toekomst nog uit de hoed getoverd wordt.